کارشناسان فرسایش به NB در مورد ادامه توسعه سواحل هشدار می دهند

 

برای افرادی که در امتداد خط ساحلی ماسه سنگ در جنوب شرقی نیوبرانزویک زندگی می کنند ، فرسایش مداوم و افزایش سطح دریا واقعیت های زندگی است.

در حالی که توسعه دهندگان برای ساخت نزدیکتر به اقیانوس تلاش می کنند ، کارشناسان محیط زیست می گویند وقت آن است که استان قوانینی را که از سواحل محافظت می کند ، تشدید کند.

رابین دیویدسون-آرنوت از دانشگاه گوئلف سیاست حفاظت از سواحل نیوبرانزویک را “خیلی قوی” توصیف نکرد ، در حالی که جف آلر هد از کوه آلیسون گفت: “نیوبرانزویک در انتهای طیف مترقی نیست.”

هردو هشدار می دهند که مودیان موظف به پرداخت هزینه های طولانی مدت ناپدید شدن سواحل ، خانه های آسیب دیده از سیل و اقدامات نجات خطرناک برای اولین پاسخ دهندگان خواهند بود.

 من چیزهای احمقانه زیادی در زندگی ام دیده ام ، اما واقعاً بد است.“رابین دیویدسون-آرنوت ، دانشگاه گلف”.

نگرانی در مورد ساخت و ساز ساحلی اخیراً در Cap Bimet ، 20 دقیقه پیاده روی در جزر و مد از ساحل Parlee ، که در آن یک توسعه دهنده Moncton یک ساختمان پنج طبقه 92 آپارتمان با پارکینگ زیرزمینی 30 متر از خط ساحلی را پیشنهاد داده است ، مطرح شد.

افرادی که در جامعه کوچک زندگی می کنند می گویند این ساختمان نسبتاً بزرگ سبک زندگی آرام آنها را تغییر خواهد داد ، اما دیویدسون-آرنوت می گوید نگرانی های او از یک دیدگاه علمی است ، نه از لحاظ عاطفی.

ساختمان مسکونی جدید پیشنهادی ، که به رنگ خاکستری به تصویر کشیده شده ، مشرف به تنگه نورثومبرلند است و در 30 متری ساحل واقع خواهد شد. (ثبت EIA / سرمایه گذاری Brinkley)

این استاد افتخار گروه جغرافیا ، محیط زیست و ژئوماتیک گفت: “من چیزهای احمقانه زیادی در زندگی ام دیده ام ، اما واقعاً بد است.”

“خطر قرار دادن یک ساختمان پنج طبقه [with an] پارکینگ زیرزمینی – واقعاً ، مکان بسیار بدی قرار دادن چیزی با پارکینگ زیرزمینی است.  “

وی نگران است که ایجاد مزاحمت در خاک و حفر سنگ بسیار ماسه سنگی به خط ساحلی منجر به آلودگی چاه های تأمین کننده آب 200 ویلا و آپارتمان مشترک موجود در جامعه شود.

وی گفت: “در واقع می توانید بیشتر آب خود را از دست داده و سفره سفره موجود در آن را مختل کنید.”  “و مطمئناً ، اگر شما در حال نصب زیرزمین هستید ، باید کاملاً مهارت داشته باشید که اجازه ندهید چیزهای ناخوشایند در زیرزمین وارد سیستم آب شما شود ، زیرا این فقط بالای سطح دریا است.”

سایت ساختمانی ساختمان مسکونی پیشنهادی در Cap Bimet را می توان در اینجا مشاهده کرد ، در شرق دو استخر در بالای عکس و در شمال ساختمان بزرگ ، که یک ساختمان مشترک است.  این مکان سابق گیاه ماهی Paturel است. (ثبت EIA / سرمایه گذاری Brinkley)

دیویدسون-آرنوت با گروه منابع طبیعی انتاریو به عنوان بخشی از تیم که سیاست مدیریت خط ساحلی و دستورالعمل های فنی برای دریاچه های بزرگ را نوشت ، کار کرد.

وی گفت: قوانین آنجا اجازه نمی دهد در چنین منطقه ای زیرزمین ساخته شود.  در واقع ، وی گفت ، تمام ساخت و سازهای جدید در بالای بلوف ، جایی که خط ساحل در حال عقب نشینی است ، باید متحرک باشند.

وی گفت: “اگر ما در منطقه ای مانند منطقه تحت سیل قرار داشتیم ، احتمالاً می گویید که خانه های جدید با هر زیرزمین قابل ساخت نیستند.”  “همه آنها باید روی بالشتکی ساخته شوند که از حد قابل پیش بینی سیل بالا رفته باشد. و سوم ، ممکن است بخواهید همه آنها را بسازید تا بتوانند از منطقه منتقل شوند.”

“این یکی از مشکلاتی است که در منطقه ای مانند افزایش سطح دریا اتفاق می افتد … سرانجام همه چیز غیرقابل سکونت می شود و سپس شما وظیفه دارید همه چیزهایی را که در آنجا هستند حذف کنید.”

استاد افتخاری دانشگاه گلف رابین دیویدسون-آرنوت به نوشتن مقررات توسعه سواحل انتاریو کمک کرد و گفت که قوانین نیوبرانزویک باید سختگیرانه تر باشد. (خلاصه شده توسط رابین دیویدسون-آرنوت)

سنگ بیشتر منجر به ساحل کمتر می شود

سیاست حفاظت از سواحل نیوبرانزویک ، که آخرین بار در مارس 2019 به روز شد ، قوانینی را برای دو “منطقه حفاظت” تعیین می کند.  منطقه اول ، معروف به منطقه A ، حساس ترین است و شامل سواحل ، تپه های شنی و باتلاق ها است.

طبق این سیاست ، “به دلیل حساسیت شدید و خطر بسیار زیاد خطر / خسارت طوفان ، فعالیت های توسعه کمتری در منطقه A مجاز است.”

این سیاست می گوید که “سازه های کنترل فرسایش” که شامل زره پوش سنگی در امتداد ساحل است ، قابل قبول است به شرطی که در یک باتلاق ساحلی نباشد و متقاضی “اثبات کرده است که شواهدی از فرسایش و در نتیجه خطر زیرساخت ها وجود دارد.  “

برای محافظت از زمین در برابر فرسایش ، سنگی در امتداد ساحل در Cap Bimet نصب شده است.  ساختمان مسکونی پنج طبقه پیشنهادی این بانک سنگی را نادیده می گیرد. (ونسا بلانچ / CBC)

دومینیک بروب ، ژئومورفولوژیست ساحلی با گروه منابع طبیعی ، گفت که با نصب زره پوش سنگ ، میانگین نرخ رکود سنگ در Cap Bimet کاهش یافته است.

این مقدار بین سالهای 1944 و 1971 0.20 متر در سال بود ، اما بین سالهای 1971 تا 2001 فقط 0.10 متر در سال بود.

بروب گفت که بر اساس بانک اطلاعاتی استان ، متوسط ​​نرخ رکود در سنگ های تنگه نورتومبرلند 0.28 متر در سال در شرایط طبیعی است.

دیویدسون-آرنوت نسبت به نتیجه گیری در مورد اینکه زره پوش می تواند به طور دائمی رکود اقتصادی یا سرعت فرسایش را کند کند هشدار داد و گفت که این عوارض جانبی منفی در طولانی مدت دارد.

“اگر پنج یا شش سال طوفان بزرگی نداشته اید ، فکر می کنید ،” اوه ، خوب ، همه چیز درست است “، اما همه چیز در این مدت تضعیف شده است.”

وی گفت: تجمع تخته سنگها و سنگهای بزرگ یا ساخت دیوارهای نگهدارنده در امتداد خط ساحلی باعث فرسایش زیر آب شده و سرانجام کل ساحل “اصلاح” شد.

وی گفت: فرسایش در زیر آب ادامه دارد.  “و بنابراین عمیق تر می شود ، و هنگامی که عمیق تر می شود ، امواج بزرگتر می توانند به ساحل برسند.”

جف اولرهد ، استاد محیط و جغرافیا در دانشگاه Mount Alison ، گفت که تقویت سنگ در ساحل باعث از بین رفتن سواحل شده است.  در بیشتر ساحل ، دیگر شن و ماسه در موج کم وجود دارد تا بازدیدکنندگان ساحل بتوانند حوله های خود را مرتب کنند.

آلر هد گفت آب عمیق تر به معنای برخورد امواج بزرگتر با سنگ است که به معنی از بین رفتن بیشتر شن ، تپه های شنی و تالاب ها است.  او نگران است که نیوبرانزویک دارای دیوارهای نگهدارنده سیمان باشد تا اقیانوس را عقب نگه دارد – چیزی که او آن را “ساخت نیوجرسی” در خط ساحلی می نامد.

جف اولرهد ، استاد محیط و جغرافیا در دانشگاه Mount Alison ، می گوید حفاظت از خط ساحلی به نفع جمعی همه نیوبرانزویکر است.  هزینه خسارات ناشی از سیل در آینده توسط مودیان پرداخت می شود. (CBC)

“شما می توانید مکان هایی را در ساحل نیوجرسی پیدا کنید که در آن چیزی به جز دیوار سیمان وجود نداشته باشد – اکنون این ساحل است. این فقط یک دیوار سیمانی است … بدون ساحل ، بدون تپه های شنی ، و هیچ موجودی که از زندگی در آنجا لذت نبرد یک دیوار سیمانی. زیرا این چیزی است که شما برای ساحل دریافت می کنید. ”

خرابی ها را تغییر دهید ، بافرهای بزرگتر

دومین منطقه حفاظت شده ای که در سیاست های نیوبرانزویک مشخص شده است منطقه B است ، که یک “بافر زمین ساحلی” است که 30 متر از خط ساحلی به داخل کشور گسترش می یابد.

در Cap Bimet ، مجتمع مسکونی جدید در این منطقه بافر 30 متری ساخته خواهد شد ، چیزی که دیویدسون-آرنوت می گوید مجاز نیست.

پیت لوبلانک و استیو گلیدون می گویند که “پروژه بزرگ” مربوط به جامعه تنگه نورثومبرلند آنها نیست و آنها نگرانند که این امر می تواند آب را به خوبی آلوده کند و فرسایش سواحل را بدتر کند. 3:18

در انتاریو ، به جای خط ثابت برای خرابی ها ، این یک خط متحرک است.  دیویدسون-آرنوت گفت که بیشتر توسعه دهندگان این کار را دوست ندارند ، اما این خط “هر پنج تا 10 سال توسط متخصصان حفاظت محاسبه می شود”.

همچنین هر بار که کسی درخواست پروانه ساختمانی را براساس درجه فرسایش یا رکود اقتصادی ارائه می دهد ، دوباره محاسبه می شود.

“در انتاریو ، مقررات می گوید که شما 30 متر افت دارید و سپس 100 برابر رکود سالانه دارید. بنابراین اگر نرخ رکود سالانه حدود 0.3 متر باشد ، 30 متر دیگر بالاتر از آن است.”

در مورد ساختمان پیشنهادی در Cap Bimet ، اگر قوانین همانند انتاریو بود ، ساختمان مسکونی باید در حدود 60 متر از خط ساحلی کنار گذاشته شود.

“زیرا ما فرض می کنیم 100 سال زندگی داریم. بنابراین 100 برابر متوسط ​​نرخ رکود سالانه به شما امکان می دهد از ثروت 100 ساله خود استفاده کنید.”

حفاظت از ساحل در راستای “منافع عمومی”

آلر هد معتقد است که توسعه سواحل چیزی است که هر نیوبرانزویکر ، نه فقط کسانی که در آب زندگی می کنند ، باید از آن مراقبت کنند.

وی توضیح داد: “هنگامی که سیلهای بزرگ یا طوفان های ساحلی رخ می دهد ، دولت با کمک دولت ، کمک مالی برای افرادی که آسیب دیده اند ، می آید.”  “بنابراین یک منافع عمومی جمعی در آن وجود دارد.”

در کیپ کیسی ، با استفاده مداوم از زره سنگ برای محافظت از سواحل ، بسیاری از سواحل در حال جزر و مد هستند. (CBC)

دیویدسون-آرنوت درک می کند که دولت های محلی بر افزایش پایه مالیاتی خود فشار وارد می کنند و مقاومت در برابر افزودن دلار مالیات به جامعه دشوار است ، اما گفت که برنامه ها و رهبران محلی رویکرد طولانی مدت دارند بسیار مهم است.

او طوفانی بزرگ را در سال 1985 در لانگ پوینت به یاد می آورد ، موی 40 کیلومتری دریاچه حوض.  او جاده در Longpoint را با جاده Cap Bimet مقایسه می کند و معتقد است که باید به عنوان یک هشدار عمل کند.

وی گفت: “هشت یا نه خانه در هنگام طوفان هنوز در آنجا بودند و آنها باید برای نجات این افراد تلاش کنند – ویلا ها در باتلاق ها شسته شدند.”  وی افزود: بنابراین نه تنها زندگی افرادی را که در آنجا هستند به خطر می اندازد ، بلکه زندگی افرادی را که باید وارد شوند و آنها را نجات می دهد به خطر می اندازد. “

دیویدسون-آرنوت گفت مهمترین نکته این است که ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که در طولانی مدت در برابر عناصری که “به آن وارد می شوند” مقاومت کند و مجموعه آپارتمان پیشنهادی در Cap Bimet نمونه ای از دلیل تحول مقررات ساحلی است.

“شما باید سیلاب ، افزایش سطح دریا و فرسایش ساحل را در نظر بگیرید و از دیدگاه من ، اینجا جایی برای توجیه نصب یک ساختمان پنج طبقه وجود ندارد.”