پتی لاوت رید: آیا همه گیری خارج از مراکز شهری در دراز مدت ادامه خواهد یافت؟

 

TORONTO – در مکالمات رومی معمولاً “کجا باید به تعطیلات برویم؟” متمرکز شده بود.  اکنون هنگام شام در حال بحث است: “واقعاً کجا می خواهید زندگی کنید؟

همه ما داستان هجوم خانواده ها از مراکز شهری به بازارهای روستایی و خانه ها را شنیده ایم.  با این حال ، باید تعجب کنید ، آیا این حرکت در طولانی مدت منطقی خواهد بود؟

شاید.

جابجایی فقط ایده ای برای لاس زدن نیست.  بازار داغ املاک و مستغلات نشان می دهد که بسیاری از رویای حرکت به سمت تحقق این رویا رفته اند.

این تصمیمی نیست که همه چیز در مورد پول باشد.  خیلی احساسی است.  البته ، بیماری همه گیر روند برخی را تسریع کرده است ، در حالی که دیگران نشان می دهند کار برای کار در خانه اینجاست.  حکم کار در خانه می تواند زودرس باشد ، زیرا بسیاری از کارفرمایان هنوز تمایلی به شرکت در چنین سازمانی ندارند.

من در مورد افکار وی با اوری شوئنفلد ، اقتصاددان ارشد در CIBC تماس گرفتم.  وی در نامه ای نوشت: “ارسطو حق داشت وقتی نوشت که انسان ذاتاً یک حیوان اجتماعی است.”  “آنچه در هنگام کار در خانه از دست می دهیم آن مکالمات گاه به گاه است که باعث ایجاد روابط بین فردی می شود ، راهنمایی کارمندان جدیدتر ، مکالمه با کولر آبی که ایده های تجاری تولید می کند و مرکز شهر ، امکان ملاقات آسان با مشتری ها برای قهوه ، ناهار یا اتاق ملاقات.  “

همچنین باید از خود بپرسید ، حتی اگر کارفرمای فعلی شما موافقت کند که از محیط خانه کار کند ، آیا او کارفرمای آینده شما خواهد بود؟  و آیا تصمیم برای خارج شدن از مرکز شهر می تواند فرصت های آینده را به خطر بیندازد؟  ما هنوز کشف نکرده ایم.

طبق گفته اوری ، کشورهایی که در روند بازگشایی پیش هستند ، “مانند نیوزیلند که کوید را خیلی زودتر شکست داد ، متوجه شدند که دفاتر اداری بسیار مد شده اند ، و انعطاف پذیری کمی نسبت به روزهای قبل از کوید دارند.”

یکی دیگر از مواردی که ممکن است مورد توجه قرار گیرد این است که افرادی که ترجیح می دهند شهرها را رها کنند ، ممکن است تحت تأثیر تغییرات جمعیتی و تغییر سبک زندگی باشد.  تمایل به کاهش ، سود و فقط کاهش سرعت.

من این سوال را به صورت تئوری در اینستاگرام پرسیدم تا میزان علاقه به انتقال از یک مرکز شهری به یک محیط روستایی را ارزیابی کنم و پاسخ با قاطعیت مثبت ، در یک “ضربان قلب” بود.  این بدان معنا نیست که توجه جدی به مراقبت های بهداشتی ، حقوق و معاشرت از موضوعات کلیدی ای نبوده که دائماً بوجود می آیند.  به نظر می رسد سرعت کندتری که COVID-19 به ما تحمیل کرده نسبت به تصمیمات قبلی در مورد سبک زندگی بسیار بدبین است.

به نظر می رسد این تفکر ، اما نه همه ، اذعان دارند که واکسن در حال حفظ است و اقتصاد ما دوباره در حال بازگشایی است.

قبل از حرکتی از این دست سوالات واضحی وجود دارد:

آیا می توانم از پس آن بربیایم؟

آیا از آن لذت خواهم برد؟

چقدر به خانواده و دوستانم نزدیک خواهم بود؟

امکانات اتاق مطب ، غذا و داروخانه ، ورزش و حتی اتاق ناهارخوری چقدر نزدیک است؟

اما اکنون س questionsالات بزرگتر و دشوارتر نیز وجود دارد:

آیا حوصله ام سر رفته و شلوغی را از دست خواهم داد؟

آیا رانندگی در همه جا به یک چالش تبدیل خواهد شد؟

آیا من قادر به مدیریت تعمیر و نگهداری خواهم بود و آیا اصلاً می خواهم؟

آیا واقعاً می توانم تعادل پیدا کنم و زمستان چگونه خواهد بود؟

آیا من جا می شوم ، آیا دوستان جدید پیدا خواهم کرد ، آیا یک شوک فرهنگی را تجربه خواهم کرد؟

من مجذوب شده بودم ، به نظر می رسد که این مکالمه روزمره باشد ، مهم نیست که چقدر در این همه گیر هستیم.  به نظر می رسد هیچ کس بدش نمی آید که از ازدحام و سر و صدا دست بکشد ، اما ترس از چیزهای ناشناخته واقعی است.

با این حال ، به نظر می رسد برای کسانی که این جهش را انجام داده اند ، حسرت چندانی ندارند.

من شخصاً از این نظر خوشم آمد ، از طریق اینستاگرام برایم ارسال شد و موقعیتم را خلاصه می کنم.  جوانب مثبت: از مسابقه با موش پرهیز کنید.  منفی ها: حفظ ارتباط با نژاد موش صحرایی.

برای پروتکل ، من هنوز روی حصار هستم ، اما مطمئناً آن را یک زمان جالب و یک مکالمه جذاب می دانم.